Dubbaṇṇa
dubbaṇṇa:ဒုဗၺဏၰ(ပု၊န)
[ဒု+ဝဏၰ။ ဝိ႐ူေပါ ဝေဏၰာ အႆာတိ ဒုဗၺေဏၰာ။ ႐ူ၊ဋီ။ႏွာ-၇၆။ ထီ-၌ ဒုဗၺဏၰာ,ဒုဗၺဏၰီ,ဒုဗၺဏၰိနီ။(ဒုဝဏၰ-အဒၶမာဂဓီ)]
(၁) မေကာင္းေသာအဆင္း။ (န) (၂) ေငြ။ (၃) ဒုဗၺဏၰကရဏသိကၡာပုဒ္။ (တိ) (၄) မေကာင္းေသာ အဆင္းရွိေသာ၊ (က) မေကာင္းေသာကိုယ္ အဆင္းရွိေသာ။ (ခ) မေကာင္းေသာ ဂုဏ္အဆင္းရွိေသာ။(၆) အနက္လည္းၾကည့္ပါ။ (၅) ဂုဏ္အဆင္းမရွိေသာ၊ ဂုဏ္အဆင္းမွ ကင္းေသာ။ (၆) မေကာင္းေသာ ပုံသဏၭာန္ရွိေသာ။ (၇) အလိုမရွိအပ္ေသာ အဆင္းရွိေသာ။ (၈) မႏွစ္သက္အပ္ေသာ အဆင္းရွိေသာ။ (၉) မျမတ္ႏိုးအပ္ေသာ အဆင္းရွိေသာ။ (၁ဝ) ေဖာက္ျပန္ေသာ ပုံသဏၭာန္ရွိေသာ။ (၁၁) စက္ဆုပ္-ရြံရွာ-အပ္ေသာ အဆင္းရွိေသာ။ (၁၂) ေဖာက္ျပန္ေသာ-ကိုယ္အဆင္း-အေရအဆင္း-ရွိေသာ။ အဆင္းမလွေသာ၊ အ႐ုပ္ဆိုး-အၾကည့္တန္-ေသာ။ (၁၃) အဆင္းမလွေအာင္ ျပဳတတ္ေသာ။ မာနာတိမာန-ၾကည့္။ (၁၄) ေဖာက္ျပန္ေသာ အဆင္းရွိသည္၏အျဖစ္။ ဒုဗၺဏၰသံဝတၱနိယ-ၾကည့္။