Tidaṇḍa
tidaṇḍa:တိဒ႑(ပု၊န)
[တိ+ဒ႑=ဒ႑က။ ကစၥည္း။ ၃၂၅။ ႐ူ။ ႐ူ၊ ဋီ။ ၂၉၅၊ ၄=၃၄၉။ ေမာဂ္။ ပၪၥိကာ၊ ၂။ ၁၈။ နီတိ၊ သုတၱ။ ၅၉၈၊ ၇ဝ၃။ (ႀတိဒ႑=ႀတိဒ႑က-သံ)]
(၁) ရေသ့ပရိကၡရာ အပါအဝင္ျဖစ္ေသာ တိဒ႑၊ (က) ကရားတင္ရာျဖစ္ေသာ ၃-ေခ်ာင္းေထာက္ခုံ။ တိဒ႑ပရိဓာရက-လည္းၾကည့္။ (ခ) အရင္း,အဖ်ား၌ အခြ ၃-ခုစီရွိေသာ တုတ္ေခ်ာင္း။ (ဂ) အရင္း၌သာ အခြ ၃-ခုရွိေသာ-တပင္တိုင္ခုံ-ဆီမီးတိုင္။ (ဃ) (ဝါး) ေတာင္ေဝွး ၃-ေခ်ာင္း။ တိဒ႑ီ-ၾကည့္။ (၂) တိုင္ ၃-လုံး။ (၃) အခ်င္းခ်င္းေထာက္မွီ၍ ထားအပ္ေသာ တုတ္ေခ်ာင္း ၃-ခု။ (၄) လွည္း-ရထား-စည္းကုံး၊ လွည္းသံအစုံကို လွည္းထမ္းပိုး၌ ခ်ည္တုပ္ရေသာ တုတ္ေခ်ာင္း ၃-ခု။ (၅) တုတ္ေခ်ာင္း ၃-ခုျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ သပိတ္ေျခ။ (၆) ခ႐ုသင္းခြက္တင္ထားရာျဖစ္ေသာ-သုံးေခ်ာင္းေထာက္-အေျခခံခုံ။ (၇) အရင္း၌ အခြ ၃-ခုရွိေသာ လွည္းေထာက္။ (ဂ) ကာယ,ဝစီ,မန-ဟူေသာ အဇၩတၱဒဏ္ ၃-ပါး။ တိဒ႑ီ-(၂)-ၾကည့္။ (တိ) (၉) တိဒ႑အမည္ရွိေသာ ပရိဗိုဇ္။ (၁ဝ) အရင္း၌ အခြ ၃-ခုရွိေသာ လွည္းေထာက္ႏွင့္တူေသာ။ ေဝသာရဇၨတိဒ႑က-ၾကည့္။