appasadda
appasadda:အပၸသဒၵ(တိ)
[အပၸ+သဒၵ]
(၁) နည္း-ငယ္-တိုး-တိတ္-ေသာ အသံရွိေသာ၊ မျပင္းျပ-မက်ယ္ေလာင္-ျဖည္းညႇင္း-သိမ္ေမြ႕-ေျပျပစ္-သာယာ-ေသာ အသံရွိေသာ၊ သူ။ (နည္း-ငယ္-တိုး-တိတ္-ေသာ အသံ၏ ပမာဏမွာ ၁၂-ေတာင္ရွိေသာ အိမ္တြင္ အစ၌ အႀကီးဆုံးေထရ္,အလယ္၌ ဒုတိယေထရ္,အဆုံး၌ တတိယေထရ္ ဤသို႔ ထိုင္ၾကရာဝယ္ အႀကီးဆုံးေထရ္သည္ ဒုတိယေထရ္ႏွင့္ စကားဆိုလွ်င္ ဒုတိယေထရ္သည္ အသံကိုလည္း ၾကား၏၊ စကားကိုလည္း ပိုင္းျခားနားလည္၏၊ တတိယေထရ္ကား အသံကိုသာ ၾကား၏၊ စကားကို မပိုင္းျခား နားမလည္၊ ဤကား-နည္း-ငယ္-တိုး-တိတ္-ေသာ အသံ၏ ပမာဏတည္း)။ အပၸသဒၵဝိနီတလည္းၾကည့္။ (၂) အသံမရွိေသာ။ (က) စကားေျပာသံမရွိေသာ။ (ခ) အသံ-ဆိတ္-သုဉ္း-ေသာ၊ တုဏွိေဘာ-ျဖစ္-ေန-ေသာ။ (ဂ) အသံ-ကင္း-မဲ့-ေသာ၊ တိတ္-ဆိတ္-ၿငိမ္သက္က-ေသာ။ (ဃ) အသံ-ကင္း-မဲ့-ေသာ၊ ဆုံသံ,က်ည္ေပြ႕သံ,ကေလးသံတို႔၏ ဆူညံျခင္းမရွိေသာ။ (င) လူသံ-ကင္း-မဲ့-တိတ္-ဆိတ္-ေသာ။ (စ) သား,ငွက္တို႔၏ တြန္သံ,ျမည္သံ,ရင့္ၾကဴးေႂကြးေၾကာ္သံမရွိေသာ။ (ဆ) ပကတိအသံမရွိေသာ၊ တိတ္ဆိတ္ေသာ။